به یاد "همه" باش
دوشنبه, ۱۳ شهریور ۱۳۹۱، ۰۸:۲۹ ق.ظ
این روزها، مشهد امام رضا علیه السلام، مجمع دلهای عاشق و جانهای شیداست. زائرین حضرت آفتاب، این مجال (روزهای نسبتاً معتدل‌تر شهریورماه، مابین ماه مبارک رمضان و مهر مهربان) را به نیکی غنیمت شمرده‌اند و به طواف حضرتش آمده‌اند.
برای همه مجاورین و زائرین حضرتش این جملات آشناست که "التماس دعای مخصوص! سلام ما را هم به آقا برسون، نایب‌الزیاره‌ام باش، ویژه! و ..." امّا در آن هنگامه شور و شیدایی زیارت، که دل از دست میرود، و "صبر و طاقت و هوش ..." مگر یادمان می‌ماند که همه را یاد کنیم؟ آن هم خصوصی و ویژه!
این مطلب را مینویسم برای عزیزانی که در این محذوریّت قرار می‌گیرند، تا موقع زیارت، هیچکس را از قلم نیندازند!
در صفحات آخر کتاب شریف مفاتیح الجنان (صفحه 966 نسخه مفاتیح رایج در حرم مطهّر) دعایی هست به نام "عالیة المضامین" و یا "دعای بعد از زیارت ائمّه علیهم السلام" که همانطور که از نامش پیداست، پر است از مطالب و مضامین عالی معرفتی و اخلاقی و به نوعی می‌توان گفت، تکمیل کننده زیارت است.
یکی از فرازهای والای این دعای شریفه (که عرض من، ناظر به آن است بیشتر) حدود صفحه آخر آن است، آن جایی که از "اللهم صلّ علی محمّد و آل محمّد و اغفر لی ..." شروع می‌شود؛ جالب است بدانید در یک پاراگراف، هرکسی را که فکرش را بکنید، یاد کرده است و شریکش کرده در دعا و زیارتتان و شما را هم شریک کرده در دعا و زیارت آنان! ببینید:
یادتان باشد دوستان! بعد از دعا و زیارتتان، این دعا (همه‌اش) را بخوانید و همه را شریک خیرتان کنید! از بابت تقسیم ثوابش هم نگران نباشید که به قول بزرگی، دعا کردن مانند روشن کردن چراغ است، نور می‌دهد، چه یک نفر از نور آن بهره ببرد، چه چهل نفر! آیا استفاده آن سی و نه نفر، از بهره نور آن یک نفر می‌کاهد؟!
برای همه مجاورین و زائرین حضرتش این جملات آشناست که "التماس دعای مخصوص! سلام ما را هم به آقا برسون، نایب‌الزیاره‌ام باش، ویژه! و ..." امّا در آن هنگامه شور و شیدایی زیارت، که دل از دست میرود، و "صبر و طاقت و هوش ..." مگر یادمان می‌ماند که همه را یاد کنیم؟ آن هم خصوصی و ویژه!
این مطلب را مینویسم برای عزیزانی که در این محذوریّت قرار می‌گیرند، تا موقع زیارت، هیچکس را از قلم نیندازند!
در صفحات آخر کتاب شریف مفاتیح الجنان (صفحه 966 نسخه مفاتیح رایج در حرم مطهّر) دعایی هست به نام "عالیة المضامین" و یا "دعای بعد از زیارت ائمّه علیهم السلام" که همانطور که از نامش پیداست، پر است از مطالب و مضامین عالی معرفتی و اخلاقی و به نوعی می‌توان گفت، تکمیل کننده زیارت است.
یکی از فرازهای والای این دعای شریفه (که عرض من، ناظر به آن است بیشتر) حدود صفحه آخر آن است، آن جایی که از "اللهم صلّ علی محمّد و آل محمّد و اغفر لی ..." شروع می‌شود؛ جالب است بدانید در یک پاراگراف، هرکسی را که فکرش را بکنید، یاد کرده است و شریکش کرده در دعا و زیارتتان و شما را هم شریک کرده در دعا و زیارت آنان! ببینید:
... اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَاغْفِرْلى وَلِوالِدَىَّ، وَلاِِخْوانى وَاَخَواتى، وَاَعْمامى
... خدایا درود فرست بر محمّد و آل محمّد و بیامرز مرا و پدر و مادرم و برادران و خواهرانم و عموهایم
وَعَمّاتى،وَاَخْوالى وَخالاتى،وَاَجْدادى وَجَدّاتى،وَاَوْلادِهِمْ وَذَراریهِمْ،
و عمه هایم و دایى هایم و خاله هایم و پدربزرگها و مادربزرگهایم را و فرزندانشان و نژادشان
[فرزندان پدربزرگها و مادربزرگها می‌شود همه فامیل نسبی من!]
[فرزندان پدربزرگها و مادربزرگها می‌شود همه فامیل نسبی من!]
وَاَزْواجى وَذُرِّیّاتى، وَاَقْرِبآئى وَاَصْدِقائى، وَجیرانى وَاِخْوانى فیکَ مِنْ
و همسرانشان و فرزندان خودم و خویشانم و دوستانم و همسایگانم و برادران دینیم را
اَهْلِ الشَّرْقِ وَالْغَرْبِ، وَلِجَمیعِ اَهْلِ مَوَدَّتى مِنَ الْمُؤْمِنینَ وَالْمُؤْمِناتِ،
از اهل شرق و غرب عالم و تمام آنان که با من دوستى داشته و دارند از مردان و زنان با ایمان
اَلاَْحْیآءِ مِنْهُمْ وَالاَْمْواتِ، وَلِجَمیعِ مَنْ عَلَّمَنى خَیْراً، اَوْ تَعَلَّمَ مِنّى
زنده و مرده شان را و تمام کسانى که کار خیرى را به من یاد داده‌اند یا از من
عِلْماً، اَللّـهُمَّ اَشْرِکْهُمْ فى صالِحِ دُعآئى وِزِیارَتى لِمَشْهَدِ حُجَّتِکَ
علمى آموخته اند خدایا شریک ساز ایشان را در دعاى خیرى که کرده ام و زیارتى که از زیارتگاه حجّت
وَوَلِیِّکَ، وَاَشْرِکْنى فى صالِحِ اَدْعِیَتِهِمْ، بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ ...
و ولیّت نصیبم شده و مرا نیز در دعاهاى خیر ایشان شریک ساز، به مهرت اى مهربانترین مهربانان ...
و ولیّت نصیبم شده و مرا نیز در دعاهاى خیر ایشان شریک ساز، به مهرت اى مهربانترین مهربانان ...
یادتان باشد دوستان! بعد از دعا و زیارتتان، این دعا (همه‌اش) را بخوانید و همه را شریک خیرتان کنید! از بابت تقسیم ثوابش هم نگران نباشید که به قول بزرگی، دعا کردن مانند روشن کردن چراغ است، نور می‌دهد، چه یک نفر از نور آن بهره ببرد، چه چهل نفر! آیا استفاده آن سی و نه نفر، از بهره نور آن یک نفر می‌کاهد؟!
* اگر تذکّر این نکته "آموختن کار خیری" بوده، این برادر کوچکتان (و همچنین استاد عزیزی که حدود 14 سال پیش این را یادم داد) هم امیدوار است بهره‌ای از دعاهایتان ببرد ... .
** این مطلب را در حرم مطهّر حضرت امام رضا علیه السلام نگاشتم ... به امید قبول حضرتش ... .
<
پست مفید وقابل استفاده بود....؟؟؟؟
ممنون بخاطر دقت و توجه شما دوست دانا....