هم از آفتاب

"قرض الحسنه" به نظرم ترکیبی اشتباه است. ظاهرش به مضاف و مضاف‌الیه شبیه است، ولی معنی آن به ترکیب اضافی (قرض دادن حسنه) نمی‌خورد، از آن طرف هم اگر بخواهیم ترکیب وصفی بگیریم، معنی درست می‌شود ولی باز ظاهرش جور در نمی‌آید! (نعت و منعوت تطابق ندارند) به گمان حقیر، این ترکیب که برگرفته از این آیه شریفه:

مَّن ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَیُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا کَثِیرَةً وَاللّهُ یَقْبِضُ وَیَبْسُطُ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ (245 سوره بقره)

است، توسط بعضی پارسی‌زبان‌های خیلی عربی‌تر از اعراب به این روز افتاده! اگر "قرض حسن" می‌بود، نه ظاهرش ایراد داشت و نه معنیش خراب می‌شد و نه ما این پُست را مرتکب می‌شدیم!!!

پس‌نوشت یکم: ظاهر و ترکیب و تجزیه را بی‌خیال شویم و مخ مطلب را بگیریم، این قرض حسن چه ثوابی دارد ها! فرموده‌اند ثواب صدقه ده برابر و ثواب قرض دادن هجده برابر است ... .

پس‌نوشت دوم: آمدم به ترکیب "قرض‌الحسنه" گیر بدهم، یادم آمد یکی از همکاران نازنینم (سید علی حصار) که دستی به خیر دارد و دلتنگش هم هستم، توی صفحه بانکداری اینترنتی‌اش، عنوان این حساب را نوشته بود "قرض‌الپسنده!!!" پرسیدم قرضُ الچی چی؟ گفت: "قرضُ الپَس نَده!!!" ... یعنی کلَ دانش ادبیاتمان دود شد!