هم از آفتاب

ماه دختر!

ای سراسیمه رسیده از سفر ...

میوه‌ی قلب پدر ...

قلب این خاک اهورایی، برای تو، سرای تو ...

ماه دختر!

نور چشمان برادر ...

ای زلال رحمت حق، بر کویر داغ و گلهای ترنجیده ...

نوبهار شاد و سبز، در تموز سرخ‌فام ریگهای تفتیده ...

چشمه شیرین کوثر، جای پای تو ...

ماه دختر!

مهر خاور، آن ابرمرد دلاور،  آن برادر ...

بی‌تو تنها بود، در این خاک بی‌سامان ...

و تو ...

شیدای برادر ...

آمدی ... خوش!

ساحل دلهای دریایی، شهر قم، خاک پای تو ...

ماه دختر!

مهربان دختر!

آمدی تا حضرت "مهر" ...

آمدی تا "مهر"بان باشی ... پاسبان "مهر" ...

صد هزاران جان فدای مقدمت بانو!

سینه‌هامان، داغ از سوز فراق و عاشقیِ دیرپای تو ...

ماه دختر!

ای چراغ روشن شبهای بی نور و ستاره ...

ای ماه! ای آگاه!

آشنا با ناله‌های "إشفعی لی ..."

پس همانی را که دانی کن ... عند الله ...

ای مهربان بانوی ایران! جان جهان بادا فدای تو ...

قبولم می‌کنی بانو ...؟